اکثر تلفات درمزارع پرورش قزل آلا بدلیل نوسانات اکسیژن محلول در آب می باشد. مقدار اکسیژن محلول در آب به عوامل متعددی مانند ارتفاع، دما، شوری بستگی دارد، و بایستی بین 6 تا ۱۰ میلی گرم در لیتر باشد
شرایط محیطی پرورش ماهی قزل آلا

۱- اثر دما آب
۲- میزان اکسیژن آب
۳- میزان دبی آب
۴- میزان PH مناسب
۵- میزان ترکیبات نیتروژنی
۶- میزان کدورت
۷- مقدار دی اکسید کربن

دما در پرورش قزل آلا
آب مورد استفاده برای پرورش ماهی قزل آلا باید شفاف و سرد باشد بهترین دما رشد این ماهی 12 تا 16 درجه سانتی‌گراد است. اگر دما از 10 درجه سانتی‌گراد کمتر شود از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست زیرا میزان سوخت و ساز بدن ماهی کم و وزن ماهی کم می‌شود

میزان اکسیژن آب در پرورش ماهی قزل آلا:
اصلی ترین و حیاتی ترین فاکتور آبی محسوب می گردد.
اکثر تلفات در مزارع پرورش قزل آلا بدلیل نوسانات (کاهش ) اکسیژن محلول در آب می باشد.
مقدار اکسیزن محلول در آب به عوامل متعددی مانند ارتفاع، دما، شوری بستگی دارد، و بایستی بین 6 تا ۱۰ میلی گرم در لیتر (ppm) باشد.
* هر قدر میزان اکسیژن کاهش یابد تأثیرات منفی را در روند رشد به دنبال خواهد داشت
* در صورتیکه میزان اکسیژن محلول در آب به کمتر از ppm 4 برسد، در صورت عدم جبران و باقی ماندن در این وضعیت بروز تلفات را بدنبال خواهد داشت.

عواملی که باعث کاهش میزان اکسیژن محلول در آب گردد:
– افزایش درجه حرارت آب
– احداث استخر در ارتفاعات
– افزایش شوری آب
– جمعیت بالای پلانکتون‌ و تراکم بیش از حد توده گیاهی
– تراکم بیش از حد ماهیان (افزایش بیوماس)
# میزان دبی آب پرورش ماهی 7 تا 10 لیتر بر ثانیه باشد.

# برای تامین اکسیژن آب استخر از دستگاه‌های هوا ده اسستفاده می‌شود.

میزان PH
pH مناسب برای این ماهی 6.8 تا 8.4 باشد و اگر خارج از این محدوده باشد باعث آسیب و خسارت می‌شود.
راههای جبران افزایش PH:
۱- تعویض آب
۲- افزایش آب ورودی
۳- نظافت استخر
علائم ظاهری که در اثر افزایش PH در ماهی بروز می کند:
۱- افزایش ترشح موکوس پوست و آبشش ها
۲- پوسیدگی و فرسایش باله ها
۳- آسیب دیدگی سلولهای پوششی سطح آبشش و اختلال در تنفس
۴- خونریزی پوست در ناحیه شکم
۵- کدر شدن قرنیه و کوری چشم ماهی

سمیت با آمونیاک
میزان ترکیبات نیتروژنی نباید از 0.01 میلی‌گرم بیشتر باشد. در دماها و pH بالا میزان تبدیل شدن ترکیبات نیتروژنی به آمونیاک بیشتر شده و محیط سمی می‌شود.
میزان شوری مناسب:
میزان شوری نرمال قزل آلا حدود 10 ppt است.
ماهیان قزل آلا نسبت به شوری از دامنه تحمل نسبتاً بالایی برخوردارند.
مقدار EC در مزارع پرورش قزل آلا حدود ۲۵۰۰۰ میکرو موس بر سانتی متر تعیین شده است و در اکثر مواقع در بررسیهای کارشناسی تا EC 15000 میکرو موس جهت اجرای طرحهای پرورش ماهی قابل قبول بوده و بیش از این میزان نیاز به بررسی بیشتر و دقیق تری دارد

کدورت آب
بطور کلی آب استخرهای پرورشی باید زلال باشد و شفافیت تا کف استخرها تأمین شود.
کدورت و تیرگی آب از عوامل نامطلوب در استخرهای پرورشی قزل آلا محسوب می گردد.
دی اکسید کربن
غلظت گاز دی اکسید کربن در جو کم است اما میزان حلالیت آن در آب زیاد و حدود ۳۰ برابر حلالیت اکسیژن است.
غلظت مجاز این گاز تا حد ۱۰ میلی گرم در لیتر می باشد و اثرات سمی آن در پرورش قزل آلا از غلظت ۹ تا ۱۰ میلی گرم در لیتر نمایان می شود.
منشأ دی اکسید کربن در آب عبارت است از :
– تراکم بالای ماهیان (شدت تنفس افزایش می یابد)
– تراکم بیش از حد گیاهان
– آبهای زیرزمینی مثل چشمه و چاه
*مهمترین عوارض ناشی از افزایش غلظت دی اکسید کربن در آب و اثرات آن بر ماهی :
عدم آرامش ـ افزایش و کاهش حرکات تنفسی ـ عدم تعادل ـ قرار گرفتن به پهلو و پشت و
نهایتاً مرگ اشاره کرد.
• با روشهای هوادهی یا ریزش آب و طراحیهای مناسب می توان این نقیصه را مرتفع کرد.