ابعاد مختلف رشد و پرورش شترمرغ صادراتی

بدون شک همه ی ما نام پرنده ی بومی آفریقا که فاقد قدرت پرواز است و به عنوان بزرگترین پرنده نیز شناخته می شود را تا به حال بارها شنیده ایم؛ این پرنده به صورت گروهی و دسته جمعی زندگی می کند که این دسته، از پنج شترمرغ شروع می شود و گاه تا گروه های پنجاه تایی نیز می رسد.

یکی از موضوعاتی که درباره ی شترمرغ امروزه بیش از هرچیز دیگری مورد توجه قرار می گیرد را می توان اصول پرورش شترمرغ در نظر گرفت که در این مقاله نیز تصمیم داریم به نکات و موضوعاتی پیرامون پرورش شترمرغ بپردازیم.

در ابتدا باید دانست که شترمرغ 2 تا 3 سال پس از بیرون آمدن از تخم به بلوغ جنسی می رسد و برای مدت زمان نسبتا زیادی بارور باقی خواهد ماند، بنابراین می تواند مراحل تولید مثل را طی کند؛ برای اینکه بتوانید پرورش شترمرغ انجام دهید به تعدادی شترمرغ نر و ماده نیاز است، برای تشخیص نر و ماده بودن این پرنده راه های گوناگونی وجود دارد که به برخی از آن ها می پردازیم.

بنابراین می توان گفت پرورش شترمرغ یک فعالیت تجاری پر سود به حساب می آید، چرا که شما با داشتن یک جفت نر و ماده از این پرنده و با رعایت اصول پرورش شترمرغ و انجام امور با اصول و با صبر و حوصله، می توانید موفق شوید؛ نکته ای که در اینجا باید ذکر شود این است که، این کار همانقدر که می تواند سود آوری داشته باشد، می تواند شکست و ضرر نیز به بار آورد، بنابراین اگر می خواهید که در این امر موفق شوید، از نکات و راهکارهایی که برای موفقیتتان بیان می شود، بهترین استفاده را ببرید

3 سیستم پرورش شترمرغ

پرورش شترمرغ امروزه در بیشتر کشورهای جهان رایج شده است. این کار به صورت یکی از سیستم های زیر به اجرا در می آید:

1- پرورش شترمرغ در سیستم باز یا غیر متمرکز

2- پرورش شترمرغ در سیستم نیمه متمرکز یا نیمه بسته

3- پرورش شترمرغ به صورت بسته یا متمرکز

انتخاب نوع سیستم بستگی به شرایط محلی به ویژه آب و هوا و فضای قابل دسترس دارد. حتی ممکن است برای استفاده بهتر از تمامی امکانات موجود، هر سه سیستم با هم ترکیب شوند. در هر کدام از سیستم های باز و نیمه تمرکز جوجه کشی شترمرغ به دوصورت انجام می شود:

جوجه کشی شترمرغ به صورت طبیعی

جوجه کشی به صورت مصنوعی با دستگاه جوجه کشی
پرورش شترمرغ در سیستم باز و یا غیرمتمرکز

شترمرغ ( ostrich ) عاشق فضای باز بوده و ترجیح می دهد که چراگاهش بزرگ باشد. در سیستم باز و یا غیر متمرکز زمین وسیعی در اختیار شترمرغ ها قرار داده می شود.

وسعت زمین در این سیستم چه مقدار می باشد؟

مساحت این زمین حدود ۴۰ هکتار می باشد و دور آن محصور می گردد.

سعی می شود در این سیستم پرورش شترمرغ ، پرندگان را شبیه به محیط طبیعی شان نگهداری می نمایند. همچنین حداقل تغییرات در زندگی آن ها اعمال می شود. در سیستم باز که از تعداد زیادی شترمرغ تشکیل شده، معمولاً یک شترمرغ ماده حاکم وجود دارد. شترمرغ ماده حاکم نقش خود را به شترمرغ های ماده کوچک تر و جفت خود تحمیل می کند.
پرورش شترمرغ در سیستم نیمه متمرکز

وسعت زمین در سیستم نیمه متمرکز چه مقدار می باشد؟

در این سیستم به ۲۰ تا ۶۰ هکتار زمین نیاز می باشد. پرندگان در پن هایی با وسعت ۸ تا ۲۰ هکتار نگهداری می شوند.

معمولا هر گروه، از ۲۵ شترمرغ ماده و ۱۵ شترمرغ نر تشکیل شده است. پرندگان می توانند قسمتی از نیازغذایی خودشان را با چرا در محیط چراگاه بدست آورند. در این سیستم حدود ۴۰ تا ۶۰ درصد غذای مورد نیاز شترمرغ ها به صورت دستی در اختیار آنها قرار میگیرد. محل های تغذیه بیشتر در نزدیکی حصارها قرار داده می شود. تا از تردد بیش از حد و ایجاد استرس در پرنده جلوگیری شود.
پرورش شترمرغ در سیستم متمرکز

 

به دولیل این نوع سیستم پرورش بیشتر مورد توجه قرار گرفته است:

1- شکسته شدن انحصار پرورش شترمرغ و توسعه آن در سایر کشورها

2- محدود بودن سطح مراتع و زمین های مناسب

وسعت زمین در این سیستم چه مقدار می باشد؟

با توجه به تعداد گروه های مولد و مبلغ سرمایه گذاری از یک تا بیست هکتار متغیر است.

معمولا هر گروه مولد از یک شترمرغ نر و یه شترمرغ ماده تشکیل شده است.
مزایا، معایب و مشکلات پرورش شترمرغ

پرورش شترمرغ از آن دسته حرفه هایی محسوب می شود که در کنار تمام مزیت هایی که دارد، ممکن است خسارت و شکست بزرگی را نیز به وجود آورد. در این بخش برای شما از معایب شیوه های گوناگون پرورش شترمرغ می گوییم تا اگر شما نیز در چنین حالت هایی قرار گرفتید، بتوانید به درست ترین حالت ممکن، اوضاع را مدیریت کنید.

مزیت های پرورش شترمرغ در سیستم متمرکز

1- کنترل پرندگان در جایگاه های کوچک راحت است.

2- می توان مصرف خوراک روزانه را ثبت و مطابق با نیاز پرندگان کنترل کرد.

3- جمع آوری تخم ها و ثبت اطلاعات آن ها راحت تر است.

4- می توان پرونده کامل و دقیقی از شترمرغ هایی که تخم های بارور گذاشته و تعداد بیشتری جوجه تولید کرده اند تهیه نمود.

5- مهم ترین مزیت در این سیستم :

می توان پرندگان مولدی که قرار است در آینده مورد استفاده قرار بگیرند را مشخص نمود. با این کار از جفت گیری شترمرغ هایی که با هم رابطه خویشاوندی دارند جلوگیری میشود.
معایب پرورش شترمرغ در سیستم متمرکز

1- سرمایه گذاری قابل توجهی برای حصار کشی و ایجاد سالن های پرورش شترمرغ مورد نیاز است.

2- غذا به صورت صنعتی تهیه و در اختیار پرندگان قرار می گیرد که روشی پر هزینه است.

3- مدت زمان لازم برای آگاهی از نابارور بودن پرنده نر طولانی بوده. حتی ممکن است تخم های بدون نطفه زیادی تولید گردد.

به بررسی معایب و مشکلات پرورش شترمرغ در نوع متمرکز، می پردازیم. شما در این روش برای ایجاد محیط مناسب و حصارکشی مخصوص، باید هزینه ی به نسبت زیادی را مصرف کنید و به یک سرمایه بزرگ نیز برای این کار نیاز دارید.

عیب دیگری که برای این شیوه از پرورش شترمرغ می توان در نظر گرفت، تهیه ی غذای مناسب برای شترمرغ است؛ از آن جایی که این غذا برای این پرندگان به صورت صنعتی تهیه می شود، هزینه ی زیادی را به وجود می آورد و از این جهت این موضوع نیز در لیست معایب و مشکلات پرورش شترمرغ قرار می گیرد.

یکی دیگر از معایب و مشکلات پرورش شتر مرغ در شیوه ی متمرکز را می توان اینگونه گفت که شما در این شیوه نمی توانید به آسانی از نابارور بودن پرنده ی نر مطلع شوید و حتی گاهی پیش می آِید که تخم تولید شده است اما در آن نطفه ای وجود ندارد.
مزیت های پرورش شترمرغ در سیستم نیمه متمرکز

1- سرمایه گذاری برای حصار کشی و اقدامات کمتر است

2- جمع آوری تخم ها به دلیل مشخص بودن لانه ها، نسبت به سیستم باز آسان تر است

3- شترمرغ های ماده ای که دارای تولید بالا هستند با کمی دقت مشخص می شوند.

4- هزینه تغذیه کاهش می یابد. زیرا قسمتی از خوراک از چراگاه بدست می آید.

5- پرندگان به راحتی می توانند جفت خویش را انتخاب نمایند.
معایب پرورش شترمرغ در سیستم نیمه متمرکز

1- تشخیص این که کدام نر با کدام ماده جفت گیری کرده مشکل است.

2- ممکن است یک شترمرغ نر قوی، بیش از سه ماده در اختیار بگیرد. در این صورت تخم های نطفه دار کاهش می یابد.

3- گرفتن و به دام انداختن شترمرغ ها در این سیستم مشکل است.

4- ممکن است پرندگان ضعیف به جایگاه تغذیه دسترسی پیدا نکنند.

این سیستم معمولا توسط تولید کنندگان تازه کار یا آن هایی که می خواهند هزینه کم تری برای تولید بپردازند انجام می شود.

اکنون نوبت به معایب و مشکلات پرورش شترمرغ در سیستم نیمه متمرکز می رسد؛ اولین مشکل را می توان اینگونه بیان کرد که شما امکان تشخیص آنکه کدام ماده با کدام نر جفت گیری کرده است را ندارید و همچنین گرفتن و به دام انداختن شترمرغ بسیار دشوار است و در این میان پرندگان ضعیف که به میزان بیشتر به غذا نیاز دارند، کمتر به خوراک دسترسی پیدا می کنند.
مزیت های پرورش شترمرغ در سیستم باز و یا غیرمتمرکز

1- ناچیز بودن هزینه های نگهداری پرندگان مولد

2- هزینه جوجه کشی تقریبا صفر است (در صورت استفاده از جوجه کشی طبیعی)

3- هزینه های سرمایه گذاری این سیستم جزئی است
معایب پرورش شترمرغ در سیستم باز و یا غیرمتمرکز

1- کنترل شناسایی پرندگان و جمع آوری تخم شترمرغ ها حین پرورش مشکل است.

2- نمی توان بر شرایط جفت گیری کنترلی داشت.

3- اغلب میزان مرگ و میر جوجه ها بالا است (در جوجه کشی طبیعی)

4- کنترل و معاینه جوجه غیر ممکن است (در جوجه کشی طبیعی)

5- جوجه ها اغلب توسط حیوانات دیگر شکار می شوند. (در جوجه کشی طبیعی)

6- تخم ها ممکن است به دلیل شرایط بد حمل و نقل و ماندن بر روی زمین برای مدت طولانی آسیب دیده و از بین بروند.

از این سیستم معمولا برای پرورش گله های وحشی شترمرغ که دارای ژن و خصوصیات با ارزش هستند استفاده می شود.

آخرین شیوه از پرورش شترمرغ را می توان در سیستم باز یا غیر متمرکز دانست که این شیوه نیز معایب و مشکلات مختص به خود را دارد؛ برای مثال در این شیوه جمع آوری تخم شترمرغ در حینی که دارید آن ها را پرورش می دهید، امری دشوار است.

از دیگر معایب و مشکلات پرورش شترمرغ در این شیوه، می توان به غیرقابل کنترل بود جفت گیری جنس نر و ماده اشاره داشت که در این شیوه جوجه ها نیز به نسبت بیشتری، به صورت طبیعی کشته می شوند و آن هایی که زنده می مانند، به معاینه نمی رسند و حتی گاهی ممکن است این جوجه ها توسط حیوانات دیگر خورده شوند.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *